Όταν οι επιστήμονες γίνονται οι φασουλήδες της εξουσίας

 Κανείς δεν πιστεύει ότι η επιστήμη είναι «ουδέτερη» και ανεξάρτητη από το κυρίαρχο κοινωνικό σύστημα και αυτό γιατί αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο ο χαρακτήρας της σαν τεχνητή ιδεολογία της εξουσίας.

Πολλά ιερατεία επιστημόνων από όλα τα γνωστικά αντικείμενα έχουν συνάψει συμφωνία με την εξουσία και έχουν εισέλθει σε έναν ρόλο υπηρετικό για την εξουσία και τρομοκρατικό για τους λαούς. Η τρομοκρατία ουκ ολίγες φορές εκπροσωπείται από την επιστήμη που καθίσταται στρατηγική της διακυβέρνησης.

Γιατροί που θέλουν να μας σώσουν με θεραπευτικούς εξαναγκασμούς, νομικοί που θέλουν να μας δεσμεύσουν με μετα-ηθικούς κώδικες, μηχανικοί που θέλουν να μας εγκιβωτίσουν σε ψυχαναγκασμούς χώρων επιβίωσης, κλπ, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι μας κατατρύχουν όλες οι ιοβόλες τρομοκρατικές μορφές που στοχεύουν να ανατρέψουν όλους τους συσχετισμούς δυνάμεων που ξέραμε μέχρι χθες.

Η επιστήμη έχει κλωνοποιηθεί, περνώντας από το ένα επίπεδο της εξουσίας στο άλλο και μη διασχίζοντας σχεδόν ποτέ το νόημα. Η πορεία της προς την εξουσιαστική μέθη την έχει καταστήσει κρυφή τάξη της καταστροφής.

Ο Καρλ Μαρξ έγραφε κάποτε: «Στη θέση της ανιδιοτελούς έρευνας μπήκε η πληρωμένη ξιφομαχία. Στη θέση της αμερόληπτης επιστημονικής αναζήτησης η φαύλη συνείδηση και η πονηριά της απολογητικής».

Και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο έργο του ο «Βίος του Γαλιλαίου» μας λέει: «…όταν επιστήμονες, τρομοκρατημένοι από ιδιοτελείς δυνάστες, αρκούνται να συγκεντρώνουν γνώσεις χάριν της γνώσεως, μπορεί η επιστήμη να καταντήσει σακάτης και οι καινούργιες σας μηχανές να σημάνουν μονάχα καινούργιες δυστυχίες. Μπορεί ν' ανακαλύψετε με τον καιρό όλα όσα είναι δυνατό ν' ανακαλυφθούν, και η πρόοδός σας δε θα 'ναι παρά μια πορεία απομάκρυνσης από την ανθρωπότητα. Το χάσμα ανάμεσα σε σας και σ' αυτήν θα 'ναι μια μέρα τόσο μεγάλο, που η κραυγή του θριάμβου σας για μια καινούργια κατάχτηση, να δεχτεί σαν απάντηση μια παγκόσμια κραυγή φρίκης.»

Τα παραπάνω με αφορμή τα όσα σήμερα βιώνουμε από επιστήμονες που αγκαλιάζονται με διαστροφική έφεση με την εξουσία. Κάποιοι λοιμωξιολόγοι, αρκετοί επιδημιολόγοι, άνοες τεχνικοί της υγείας και αλύτρωτοι στατιστικολόγοι, αντί να πληροφορήσουν και να ενημερώσουν με επιστημονική επάρκεια, επιδίδονται στη στρατηγική του ολοκαυτώματος των πολιορκημένων της επιδημίας.

Ναι ο κορωναϊός είναι εδώ. Ναι η πανδημία διασχίζει και τρέχει τον πλανήτη, όμως δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνει αντάμα με τα αγγελτήρια πολέμου, και τα αγγελτήρια θανάτου, να γίνεται η μόνη λογική, η θανατηφόρα απορρύθμιση της ζωής, γιατί τότε κάτι ύποπτο συμβαίνει.

Ποιος μιλάει τελικά με ακρίβεια για την πανδημίας ο Τσιόδρας με τους ρητορικούς ιμπρεσιονισμούς ή ο Ιωαννίδης με τη μετρημένη εκφραστική; Μήπως όμως η μνημείωση του τρόμου μας έχει παθητικοποιήσει τόσο που το μέτρο το απωθούμε;

Και όμως έτσι είναι. Γιατί η πανδημία ήταν πάντα εδώ, ήταν η πανδημία της κοινωνικής, πολιτιστικής, ηθικής, και πολιτικής μας υπέρτηξης, εκεί όπου τρέχουν οι ιοί με υπερ-ταχύτητες και διέπονται από τα πρωτόκολλα της μολυσματικότητας γι’ αυτό καμία επιστήμη δεν μπορεί να δράσει θεραπευτικά, λυτρωτικά. Οι ιοί κρυμμένοι στην αυτόματη αυτορρύθμιση των συστημάτων μολύνουν τα πάντα και δεν θα μπορούσαν να μας προστατέψουν όπως ορθά μας δίδασκε ο Ζαν Μπωντριγιάρ «ούτε τα τοιχώματα που περιβάλλουν τους κεντρικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες».

Ας μην έχουμε αυταπάτες οι ιοί αν ήταν προϊόντα της φύσης θα είχαν κάνει τους κύκλους τους και θα είχαν σβήσει όπως και οι μόδες, επίσης αν είχαν μολύνει αρκετά τους ανθρώπους θα είχαν δημιουργήσει ελεύθερες σκέψεις όπως μας λέει ο Μπρέχτ στο «Βίο του Γαλιλαίου» στη δεκάτη σκηνή «η ελεύθερη σκέψη είναι σαν κολλητική επιδημία».

Απόστολος Αποστόλου. Δρ. Φιλοσοφίας

ΠΗΓΗ:https:antinews.gr