Ένα γράμμα στη γυναίκα που με υιοθέτησε, για τη Γιορτή της Μητέρας

Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, στέλνει μία ανοιχτή επιστολή, στη γυναίκα που την υιοθέτησε, ενώ ήταν 8 χρόνων. Τα λόγια της συγκινούν.

Το συγκινητικό γράμμα, μίας υιοθετημένης κόρης, στη θετή της μητέρα:

«Δε μπορώ να φανταστώ πώς είναι να καλωσορίζεις ένα παιδί 8 ετών, στο σπίτι σου. ειδικά, ένα παιδί που ήρθε σε εσάς πληγωμένο, κακό και αβέβαιο για το τι σημαίνει η έννοια «οικογένεια». Ένα μικρό κορίτσι, που τα είχε χάσει όλα από πολύ νωρίς και που διέθετε μία ωριμότητα, που θα έπρεπε να την αποκτήσει πολύ αργότερα. Η υιοθεσία ήταν πέρα και πάνω από την απόφαση σας να μεγαλώσετε την οικογένειά σας. Ήταν η ανάγκη να σώσετε ένα παιδί, που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού.

Σε θυμάμαι, πόσο όμορφη ήσουν τότε, όπως είσαι άλλωστε και σήμερα. Ισχυρή, σίγουρη, ήρεμη και συνεπής. Είχες την αγκαλιά σου, πάντα ανοιχτή για εμένα. Σε δοκίμαζα, σχεδόν κάθε μέρα. Αλλά ήσουν αποφασισμένη να μου δώσεις μία καλύτερη ζωή και αφοσιώθηκες στην επίτευξη αυτού του στόχου με μία μοναδική αποφασιστικότητα, που όμοια της δεν υπάρχει.

Θυμάμαι την πρώτη φορά, που μαγείρεψες, ενώ εγώ στεκόμουν δίπλα σου. στεκόσουν εκεί, στη μεγαλύτερη κουζίνα, που είχα δει ποτέ μου, με αυτό το υπέροχο χαμόγελο σου, που από την πρώτη στιγμή, μου δημιούργησε, μία ασφάλεια, μία αυτοπεποίθηση, που δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά. Σε παρακολουθούσα σαν μαγεμένη να μαγειρεύεις, να πίνεις νερό, να καθαρίζεις τα πιάτα.

Έγινες από εκείνη τη στιγμή και πάντα το είδωλό μου, το πρότυπό μου, ο άνθρωπος που με εμπνέει.


Μέσα στα χρόνια, σε προκαλούσα, γιατί ποτέ δε μπόρεσα ακριβώς, να κατανοήσω την αγάπη σου για εμένα. Ήμουν περισσότερο από ένα δύσκολο παιδί. Ήμουν ένα ασεβές παιδί. Ανεξάρτητα με ο, τι έκανα, πόσο σε στεναχώρησα, σε πίκρανα ή σε πλήγωνα με τη συμπεριφορά μου, εσύ στεκόσουν εκεί, με ανοιχτή την αγκαλιά σου, για να με σφίξεις μέσα σε αυτήν, προσφέροντάς μου, μία αγάπη άνευ ορίων.

Μεγάλωσα και πήρα τη ζωή στα χέρια μου. Αλλά περισσότερο από ποτέ, σκεφτόμουν εσένα. Ειδικά, σε δύσκολες καταστάσεις, πάντα σκεφτόμουν πώς θα τις χειριζόσουν εσύ. Κι, όταν, έβλεπα τα σκούρα, ήξερα ότι με περιμένει το σπίτι και η ανοιχτή σου αγκαλιά, για να με υποδεχτεί, όπως τότε, που ήμουν ένα φοβισμένο οχτάχρονο κορίτσι, που το έσφιξες στην αγκαλιά σου.

Σήμερα, είμαι μαμά μίας 8χρονης κόρης. Και κάθε μέρα σκέφτομαι εσένα. Θα μπορούσα άραγε εγώ, να υποδεχτώ στο σπίτι μου ένα άγνωστο παιδί 8 χρόνων; Θα μπορούσα να δημιουργήσω με αυτό το ξένο και δύσκολο παιδί, μία οικογένεια; Θα μπορούσα να πάρω στο κρεβάτι μου να κοιμηθούμε μαζί ένα ξένο 8χρονο κορίτσι; Να το κάνω παιδί μου; Να γίνω η μαμά που δεν είχε; Να το αγαπήσω άνευ όρων και ορίων, όπως εσύ;

Χάριν σε εσένα, νομίζω θα μπορούσα. Χάριν σε εσένα, είμαι σίγουρη ότι μπορώ!

Αυτό το γράμμα είναι για εσένα μαμά. Τα προηγούμενα χρόνια, έβλεπα τα πράγματα από τη δική μου σκοπιά. Τώρα, όμως, ήρθα στη δική σου πλευρά. Είμαι κι εγώ μαμά και ξέρω ότι με μεγάλωσες με απεριόριστη αγάπη και υπομονή. Και αυτό που έκανες για εμένα, είναι πραγματικά, εκπληκτικό!

Ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντα το είδωλό μου, και ο άνθρωπος που με εμπνέει»!

Το γράμμα είναι της Lori Pace και δημοσιεύθηκε από το www.sheknows.com