ΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ

Στο σπουδαίο έργο του Αριστοτέλη, τα «Πολιτικά», γίνεται αναφορά στην ιδανική μορφή διακυβέρνησης. Αυτή δεν είναι άλλη από την εξουσία των αρίστων. Στο πέρασμα των αιώνων, η συγκεκριμένη θεωρία λοιδωρήθηκε από αρκετούς με την αιτιολογία ότι προβάλλει ένα απολυταρχικό και καθόλα ανελεύθερο καθεστώς. Παρ' όλα αυτά, είναι πια αποδεκτό στις μέρες μας πως ο συνεχιστής του Σωκράτη και του Πλάτωνα αναφερόταν σε ένα διαφορετικό τρόπο κατανομής των εξουσιών. Δεν προέτασσε την ολιγαρχία. Το αντίθετο μάλιστα. Επιζητούσε την καθολική συμμετοχή των πολιτών. Εκφραστές όμως του πολιτεύματος θα ήταν οι λίγοι, οι άριστοι, οι εκλεκτοί.

      Την επιλογή των εκλεκτών αυτών λοιπόν θα την πραγματοποιούσαν οι δημότες, οι οποίοι αφού θα έκριναν τις προτάσεις και τα οράματα των υποψηφίων θα επέλεγαν τους ανώτατους άρχοντες για το προκαθορισμένο χρονικό διάστημα της θητείας τους. Μήπως λοιπόν θα ήταν ιδανικό και σήμερα ένα τέτοιο πολίτευμα; Υπάρχει δυστυχώς διάχυτη η άποψη πως αντί για κράτος των αρίστων έχουμε κράτος των αχαρίστων. Ανεπάγγελτοι καρεκλοκένταυροι, ορμώμενοι από την ιδιοτέλεια αλλά και το ρεβανσιστικό χαρακτήρα εναντίον των αντιπάλων τους διεκδικούν τα αξιώματα με μοναδικό τους γνώμονα την επιβίωση μέσα στα λιμνάζοντα ύδατα της πολιτικής.

      Υπάρχει άραγε αντίλογος σε αυτή τη σαθρή κατάσταση; Σαφώς και υπάρχει. Αποτελεί όμως το δύσκολο δρόμο. Και είναι δύσκολος, καθώς η υποχρέωση του πολίτη να τοποθετεί σε καίριες θέσεις τους άξιους μπορεί να έρθει σε ρήξη με τα προσωπικά του συμφέροντα. Και εξηγούμαι. Όταν επιλέγεις ένα αδιάφθορο άνθρωπο για να σε υπηρετήσει μέσω μιας δημόσιας θέσης, οφείλεις να γνωρίζεις; πως το προσόν αυτό του χαρακτήρα του θα τον ακολουθεί και στις μεταξύ σας επαφές. Δυστυχώς όμως, η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων επιλέγει να συνεργαστεί με άεργους επαγγελματίες της πολιτικής,με πολιτικάντηδες που αναζητούν εναγωνίως τον τρόπο για να πλουτίσουν εις βάρος άλλων.

      Οραματιζόμενος αυτή την κοινωνία των αρίστων και απεχθανόμενος τα υπόγεια αλισβερίσια και τις πισώπλατες μαχαιριές, αποφάσισα να συνταχθώ σαν απλός στρατιώτης στο πλευρό του Βασίλη Νανόπουλου, για τη μεγάλη αλλαγή που θέλουμε να συντελεστεί  στο Δήμο μας. Γιατί οι Κορίνθιοι μπορούν και αξίζουν καλύτερα. Γιατί όλοι προσδοκούν σε μία συμμαχία, πολιτική, αξιακή αλλά και κοινωνική που θα οδηγήσει τους δημότες στην ευημερία. Γιατί, όπως είπε και ο αξεπέραστος Νίκος Καζαντζάκης στην Ασκητική του «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα!».


                                                                                                   Αναστάσιος Ταγαράς