Δασικοί χάρτες: Ένα κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα που ζητάει λύση

Πως η χώρα θα αποκαταστήσει μια αδικία και επιπλέον θα αποκτήσει άλλα 7 εκατ. περίπου στρέμματα αγροτικής γης

Ηανάρτηση των δασικών χαρτών ανέδειξε όλα τα προβλήματα που έχουν σχέση με τη διαχείριση της γης από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους και ήταν επί δεκαετίες κρυμμένα κάτω από το χαλί. Σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Σταύρος Τσιλίκουνας, διευθυντής της Δ/νσης Δασικών Έργων και Υποδομών του ΥΠΕΝ, από το 51% της έκτασης της χώρας για το οποίο έχουν αναρτηθεί οι δασικοί χάρτες προκύπτουν τα ακόλουθα:

Μη δασικές εκτάσεις: 39%.
Δάση και δασικές εκτάσεις: 60%.
Χορτολιβαδικές εκτάσεις: 1%.
Αντιρρήσεις κατά του περιεχομένου των δασικών χαρτών αφορούν το 2,99% της συνολικής έκτασης. Επί 67.270.000 στρεμμάτων, που είναι η επιφάνεια όπου έχουν αναρτηθεί δασικοί χάρτες, υπάρχει μια κατηγορία με τον χαρακτηρισμό Α.Δ., (δηλαδή Αγροί στο παρελθόν και Δασικής μορφής εκτάσεις σήμερα), που καλύπτει το 5,2%, ήτοι 3.500.000 στρ., τα οποία δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα στη χώρα.

Υπάρχει, δε, και το ακραίο φαινόμενο όπου το 68% των αντιρρήσεων στις περιοχές Πάτμου και Σύμης αφορά επίσης εκτάσεις με χαρακτηρισμό Α.Δ.

Τι καταδεικνύουν τα στοιχεία αυτά; Ότι υπάρχουν περιοχές της χώρας, στις οποίες είχε εγκαταλειφθεί η καλλιέργεια των αγροτικών αυτών εκτάσεων με αποτέλεσμα σταδιακά να δασωθούν, είτε αποκτώντας τη μορφή δάσους, είτε τη μορφή δασικής έκτασης, ή καλύφθηκαν από φρύγανα με ξυλώδη κορμό.

Μια ειδική κατηγορία με ειδική αντιμετώπιση
Σήμερα, για την κατηγορία των εκτάσεων αυτών ισχύουν τα οριζόμενα στο άρθρο 67 του Ν. 998/79 που αν το απλοποιήσουμε, λέει ότι όποιος από τους φερόμενους ιδιοκτήτες αυτών των εκτάσεων μπορεί να προσκομίσει τίτλο μεταγεγραμμένο προ της 20/2/1946 εξετάζεται η περίπτωση του και αν σήμερα, σύμφωνα με την άποψη της επιτροπής δασολογίου, η μορφή είναι δάσος, τότε αναγνωρίζεται ότι είναι η έκτασή του ιδιωτικό δάσος. Αν είναι δασική έκταση τού δίνεται το δικαίωμα να την εκχερσώσει και να την επαναφέρει στην αγροτική της μορφή.

Επισημαίνεται, δε, το γεγονός ότι μια χαρακτηρισμένη έκταση ΑΔ δεν μπορεί να δηλωθεί στο ΟΣΔΕ, ούτε να καλλιεργηθεί.

Αυτή η λύση, όμως, στην πραγματικότητα είναι μη λύση, διότι, τι ακριβώς μπορεί κάποιος ιδιοκτήτης μιας έκτασης 4, 6, 8 ή 10 στρ. να κάνει, όταν αποκτά τον τίτλο του ιδιωτικού δάσους; Στην πραγματικότητα τίποτε και στην ουσία του υφαρπάζεται η ιδιοκτησία.

Υπάρχει λύση στο πρόβλημα;

Συνάντηση με Αραχωβίτη για τα προβλήματα με τους δασικούς ζητάει η ΕΝΠΕΚατά την εκτίμησή μου ναι, υπάρχει και χρειάζεται να λυθεί το ζήτημα άμεσα, διότι δεν είναι σωστό να επιλύεται και ορθώς το ζήτημα των εκτάσεων που εκχερσώθηκαν παράνομα και καλλιεργούνται με τη μέθοδο της εξαγοράς και να μη λύνεται το ζήτημα των δασωθέντων αγρών.

Οι εκτάσεις ΑΔ πρέπει να κατηγοριοποιηθούν ως ακολούθως:

Σε αυτές που έχουν ήδη μεταβληθεί σε μεγάλα και συγκροτημένα δάση και αποτελούν στοιχείο αναπόσπαστο του δασικού οικοσυστήματος της περιοχής και εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να μπορούν να καλλιεργηθούν σήμερα.
Σε εκτάσεις που έχουν τη μορφή της δασικής έκτασης.
Γι’ αυτές που έχουν τη μορφή της δασικής έκτασης, όπως και το άρθρο 67 προβλέπει να αποδίδονται άμεσα στη γεωργική χρήση. Γι’ αυτές που έχουν τη μορφή δάσους, θα πρέπει να καταγράφονται ανά δήμο και να δημιουργείται μια τράπεζα γης, από οριακές εκτάσεις, οι οποίες μπορούν να αποδοθούν στη γεωργική καλλιέργεια και να αποδίδονται στους ιδιοκτήτες ίσης έκτασης γεωτεμάχια με αυτά που δασώθηκαν και χαρακτηρίζονται ως ΑΔ.

Έτσι, η χώρα θα αποκαταστήσει μια αδικία και επιπλέον θα αποκτήσει άλλα 7 εκατ. περίπου στρέμματα αγροτικής γης.

Πως όμως θα γίνει αυτό όταν υπάρχει η προϋπόθεση της ύπαρξης τίτλου του 1946;
Στις περιοχές του άρθρου 62 του Ν.998/1979, όπου δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του δημοσίου, γιατί τίθεται ζήτημα ύπαρξης τίτλων στη συγκεκριμένη χρονολογική περίοδο;

Πρέπει λοιπόν να αποσυνδεθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς από τη μορφή της έκτασης και εν συνεχεία αν η έκταση είναι ΑΔ, που σημαίνει ότι καλλιεργείται το 1945, οποιοσδήποτε τίτλο και να προσκομίσει ο ενδιαφερόμενος πρέπει να αναγνωρίζεται, διότι σε τελική ανάλυση, για το ποιος είναι ιδιοκτήτης μιας έκτασης θα κριθεί με τις διαδικασίες του κτηματολογίου και όχι από τον χαρακτήρα της έκτασης.

Άλλωστε, μέχρι το 2020 ολοκληρώνονται και οι δασικοί χάρτες σε όλη τη χώρα και μέχρι το 2021 το κτηματολόγιο, άρα οφείλουμε τον όποιο σχεδιασμό και την όποια ρύθμιση να λαμβάνουμε υπόψιν και αυτά τα δεδομένα.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με την οπτική της αποκατάστασης μιας αδικίας και της ωφέλειας της αγροτικής οικονομίας με την αύξηση των γεωργικών εκτάσεων τουλάχιστον κατά 7 εκατ. στρέμματα.

ΠΗΓΗ:ypaithros.gr