«Οι γυναίκες που έχουν περάσει τόσο πόνο, θέλουν να ξανανιώσουν όμορφες»

Η ανθρώπινη προσφορά ενός tattoo artist σε όσες έχουν υποβληθεί σε μαστεκτομή

Υπάρχουν κάποιες φορές στη ζωή που νιώθεις ότι η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των ανθρώπων μπορεί πραγματικά να κάνει τον κόσμο ένα μέρος πιο ωραίο για να ζει κάποιος, ειδικά τις στιγμές που η προσωπική μας αυτάρκεια φαίνεται να μην είναι αρκετή και δείχνει αναγκαίο να βρούμε στηρίγματα.

Μια τέτοια περίπτωση έτυχε να συναντήσουμε στις διαδικτυακές μας βόλτες, όταν σε μία απλή ανάρτηση διαβάσαμε για μία προσφορά ενός tattoo artist σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί στη δύσκολη διαδικασία της μαστεκτομής.

Ο Σάκης sixgun ασχολείται επαγγελματικά με τα τατουάζ περίπου 30 χρόνια, από τότε που η δερματοστιξία δεν ήταν όπως σήμερα διαδεδομένη και ήταν της μόδας η ατάκα: «Τατουάζ έχουν οι ναυτικοί και οι κατάδικοι». Κάποια στιγμή αποφάσισε πως αυτό που κάνει μπορεί να έχει και μία άλλη διάσταση, πέρα από αυτή της αισθητικής απόλαυσης και της καθαρής ομορφιάς.

«Οι γυναίκες που έχουν περάσει τόσο πόνο, θέλουν να ξανανιώσουν όμορφες»

«Είμαι στο χώρο του tattoo πάνω από τριάντα χρόνια. Με τα διορθωτικά tattoos, ασχολούμαι πιο σοβαρά τα δέκα τελευταία χρόνια. Και θα συνεχίσω να ασχολούμαι, ακόμα και όταν σταματήσω να κάνω συμβατικά tattoos.» μας είπε. Όμως τι ακριβώς εννοεί με τον όρο «διορθωτικά tattoos»;

Στην περίπτωση των γυναικών που έχουν αρρωστήσει από καρκίνο του μαστού και έχουν υποστεί μαστεκτομή, η διορθωτική δερματοστιξία έχει την έννοια της κάλυψης του εγχειρισμένου στήθους με ένα σχέδιο ή ακόμη και με μία ζωγραφισμένη θηλή.

Ο Σάκης λοιπόν αποφάσισε να προσφέρει την ευκαιρία σε όσες γυναίκες θέλουν να καλύψουν τις «πληγές» τους, να κάνουν τατουάζ δωρεάν. Αλλά τι τον παρακίνησε και τον ευαισθητοποίησε;

«Έτυχε να γνωρίσω κάποιες κυρίες σαν πελάτισσες. Όλα αυτά που άκουσα για το θέμα τους και όλα τα βιώματά τους μου έδειξαν πως υπάρχει και καλύτερη πληρωμή από τα χρήματα».



«Το καλύτερο δώρο είναι μια αγκαλιά και ένα σπιτικό γλυκό φτιαγμένο με αγάπη»

Οι γυναίκες, όπως μας είπε, ανταποκρίνονται στην προσφορά του κάτι που εκείνον όμως δεν τον κάνει χαρούμενο: «Δυστυχώς ανταποκρίνονται πολύ. Και λέω δυστυχώς γιατί με όλα αυτά που βλέπω, θα προτιμούσα να μην υπάρχει καθόλου ανταπόκριση. Να μην υπάρχει αυτή η αρρώστια ούτε αυτή η ανάγκη».

Η ενασχόληση του τον έχει φέρει κοντά σε γυναίκες που έχουν περάσει δοκιμασίες και πόνο, πράγμα που μεταφέρεται με κάποιον τρόπο και στον ίδιο: «Από ψυχολογικής άποψης, οι περισσότερες είναι απλά δυνατές και αποφασισμένες. Έχουν περάσει τόσο πόνο, που φαίνεται σαν να μην τις τρομάζει πια τίποτα. Θέλουν απλά να διώξουν τα άσχημα σημάδια και να ξανανιώσουν όμορφες. Υπάρχουν βέβαια και πάρα πολλές άσχημες ιστορίες κακής συμπεριφοράς ιατρών και παρ' όλο που δεν είμαι γιατρός για να κρίνω, υπάρχουν και πάρα πολλά άσχημα αποτελέσματα από πλευράς αισθητικής αποκατάστασης. Έτσι ο πόνος τους γίνεται διπλός. Και πραγματικός και ψυχολογικός. Από την άλλη έρχονται και πάρα πολλές κυρίες ενθουσιασμένες με τους γιατρούς τους και μιλάνε γι' αυτούς με λόγια λατρείας. Ευτυχώς νομίζω πως αυτές είναι οι περισσότερες. Γνώμη μου είναι, πως ασχέτως εξειδίκευσης, πρέπει να προσεγγίσεις αυτές τις γυναίκες πιο πολύ σαν άνθρωπος».

Ο Σάκης μας μίλησε και για τα «κέρδη» που αποκομίζει από την πρωτοβουλία του, ακόμη και αν αυτά δεν είναι υλικά: «Σε συναισθηματικό επίπεδο, πραγματικά δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι φοβερό, κάτι ασύλληπτο. Αισθάνεσαι την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τόσο έντονα, που μερικές φορές τρομάζεις και δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Οι περισσότερες κυρίες, εν τω μεταξύ, θέλουν κάτι να αφήσουν, θέλουν να πληρώσουν, τέλος πάντων, θέλουν κάτι να κάνουν για να σου δείξουν τη χαρά και την ευγνωμοσύνη τους. Δεν καταλαβαίνουν πως τα λόγια τους και ο τρόπος που σε αγκαλιάζουνε είναι πληρωμή αξίας ανεκτίμητης, έτσι ξανάρχονται να κάνουν κάποιο άλλο tattoo, έτσι, μόνο για να πληρώσουν ή στέλνουν κάποια φίλη τους. Ή το καλύτερο, φέρνουν σπιτικά γλυκά φτιαγμένα με αγάπη».



«Ήθελα μια ωραία ζωγραφιά για να μην βλέπω την ουλή»

Το ζήτημα του καρκίνου του μαστού έχει απασχολήσει και απασχολεί πολλές γυναίκες. Βασικό κομμάτι στην αντιμετώπισή του αποτελεί η συχνή εξέταση μέσω της μαστογραφίας, η οποία δύναται να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση της ασθένειας και βέβαια η ψυχολογία.

Η Μαρίνα είναι 49 ετών και έχει στο παρελθόν υποβληθεί σε μαστεκτομή. Για να αφήσει πίσω της τη δυσάρεστη αυτή εμπειρία, αποφάσισε να κάνει το τατουάζ που θα τη βοηθήσει να κλείσει την πληγή.

«Επειδή πέρασα καρκίνο του μαστού, για αυτόν τον λόγο αποφάσισα να κάνω το τατουάζ. Επειδή έκανα μία μαστεκτομή και δεν ήθελα να βλέπω την τομή, δεν ήθελα να βλέπω τίποτα. Περισσότερο για εμένα, για ψυχολογικούς λόγους. Ήθελα να το κάνω από το ’16, γιατί το ’16 έγινε. Αλλά φοβόμουνα γιατί δεν ήξερα αν πονάει, δεν είχα ξανακάνει ποτέ tattoo. Ο γιατρός μου είπε ότι μπορώ να κάνω. Φοβόμουνα όμως, δεν ήθελα να πονέσω άλλο. Επειδή πέρασα πολύ πόνο και δεν ήθελα να πονέσω άλλο».

Όσο για το πώς έμαθε για την προσφορά ανέφερε: «Μου έστειλε στο Facebook μία κοπέλα την ανάρτηση του Σάκη και αρχικά έστειλε μήνυμα ο άνδρας μου. Δεν έστειλα εγώ. Με παρακίνησε και μου είπε: "Πάμε να μιλήσουμε με τον άνθρωπο και να δούμε αφού το θέλεις". Έτσι έγινε. Η ιστορία εν ολίγοις αυτή είναι. Μετά από καρκίνο του μαστού αποφάσισα να κάνω κάτι για μένα, για να το ξεχάσω. Γιατί τώρα δεν βλέπω την ουλή, βλέπω μια πολύ ωραία ζωγραφιά».

Η Μαρίνα μίλησε για την περιπέτειά της αλλά και για τη σημασία που απέκτησε για εκείνη μία απλή κίνηση, όπως ένα τατουάζ.

«Αυτή τη στιγμή είμαι σούπερ, γιατί δεν το βλέπω, βλέπω απλά τη ζωγραφιά. Δεν έκανα ό,τι μου είπε ο γιατρός μου, να κάνω δηλαδή τη θηλή, και έκανα μια ζωγραφιά. Και δεν φαίνεται, δεν φαίνεται τίποτα. Και στο μάτι μου και στο μάτι άλλων. Να φανταστείτε με μαγιό που φόραγα μπουστάκι με είχαν δει οι ανιψιές μου που δεν ήξεραν τίποτα γιατί ήταν μικρούλες. Με ρώτησαν: "Εδώ θεία τι έπαθες;". Τώρα δεν φαίνεται τίποτα και αυτό με ανέβασε ψυχολογικά πάρα πολύ».

Όσο για το αν θα το συνιστούσε και σε άλλες γυναίκες, μας είπε: «Εννοείται ότι θα το συνιστούσα και σε άλλες γυναίκες. Και ο Σάκης βοήθησε πάρα πολύ από την πρώτη φορά, μου είπε ότι δεν θα πονέσω, ότι θα είναι ωραίο. Όντως έτσι ήταν. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Η Μαρίνα θυμήθηκε τη στιγμή της διάγνωσης και αναφέρθηκε και στην εμπειρία της με τους γιατρούς:

«Εγώ το ανακάλυψα εντελώς συμπτωματικά από μία μαστογραφία και η γιατρός που την είδε μου είπε: "Χθες ξεκινάς να βρεις γιατρό, γιατί πρέπει χθες να το βγάλεις". Ήταν τα Χριστούγεννα, έκανα την εγχείρηση και βγήκα από το νοσοκομείο παραμονή Χριστουγέννων. Μου αφαίρεσαν το κομμάτι για να γίνει βιοψία και με είχαν συστήσει σε έναν γιατρό και τι να σου πω, ότι κόντεψα να πηδήξω από τον τέταρτο; Μου είχε βγάλει ότι πεθαίνω. Δεν θέλω να θυμάμαι ούτε το όνομά του, περνάω από το νοσοκομείο αυτό και κάνω τον σταυρό μου. Μαθαίνεις ότι έχεις καρκίνο και λες εντάξει, δεν είμαι η πρώτη ούτε η τελευταία, αλλά μαθαίνεις ότι πεθαίνεις. Μετά μου λέει η κόρη μου θα πάμε σε άλλον γιατρό που σου βρήκα στο Μεταξά, που είναι και το κατάλληλο ογκολογικό. Πάμε, με βλέπει ο άνθρωπος, μου μίλησε χύμα και καλά έκανε, αλλά δεν μου είπε ότι πεθαίνω ούτε ότι έχει κάνει μετάσταση όπως μου έλεγε ο άλλος. Πέρασα όλη αυτή την ταλαιπωρία με τους γιατρούς».

Τα συναισθήματα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απερίγραπτα και δύσκολα να τα διαχειριστεί κάποιος.

«Δεν είναι απλώς πολύ βαρύ, δεν πίστευα ότι θα συμβεί σε μένα. Το να κάνει λάθος λες τελοσπάντων. Ένα ψιλολάθος άνθρωποι είμαστε. Αλλά πήγα και έκανα σπινθηρογράφημα οστών και επειδή έκανα γυμναστήριο, τα γόνατά μου - και ειδικά το ένα - ξέρω ότι έχει πρόβλημα. Αυτός έβλεπε τη σκιά και μου είπε ότι μάλλον έχει πάει στα κόκκαλα. Τώρα είμαι καλά. Το παλεύω, κάνω τις εξετάσεις μου, προς το παρόν μια χαρά. Το τατουάζ με ανέβασε γιατί είναι σαν να το αφήνεις πίσω. Τώρα πλέον δεν το βλέπω. Είχε γίνει στο πρώτο χειρουργείο τομή άθλια, γιατί μου είχαν κόψει στο στήθος στη μέση. Όταν το είδε ο δεύτερος χειρουργός μου είπε δεν μπορεί να κάνει κάτι, γιατί θα είναι πάλι εκεί η τομή. Κανονικά η τομή γίνεται από κάτω να μην φαίνεται. Στην περίπτωσή μου όμως η τομή έγινε ακριβώς στο κέντρο, φαινόταν ό,τι και αν φορούσα.

Η Μαρίνα θέλησε να αναφερθεί και στην προσφορά του Σάκη, τονίζοντας πόσο τη βοήθησε: «Με βοήθησε πάρα πολύ ο Σάκης, να είναι καλά, του χρωστάω. Και είναι ένας άνθρωπος που ούτε καν ήξερα, είναι σημαντικό. Και σε αυτό που κάνει εγώ του βγάζω το καπέλο, δεν ξέρω αν θα το έκανα στη θέση του. Τώρα θα κάνω και άλλο τατουάζ. Λέω και στην κόρη μου που φοβάται τις βελόνες και θα πάει να κάνει και εκείνη».

Θέλησε όμως να στείλει και το δικό της μήνυμα, για το οποίο μας επέστησε την προσοχή να το αναφέρουμε και μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση: «Αυτό που παρακαλώ να γραφτεί είναι ότι η πρόληψη σώζει. Αυτό σε παρακαλώ γράψτε το. Γιατί και εγώ προληπτικά πήγα και το βρήκα. Αν δεν πήγαινα και πήγαινα ένα δυο χρόνια αργότερα μπορεί να ήταν αργά. Όχι μπορεί, θα ήταν αργά. Τώρα έχασα ένα στήθος, μπορεί να έχανα τη ζωή μου. Εγώ πήγα τυχαία. Αν δεν πήγαινε η μαμά μου, πήγε η μαμά μου και της λέω κλείσε και για μένα. Έτσι έγινε. Απλά αυτό γράψε, η πρόληψη σώζει. Για όλες τις γυναίκες, για όλους τους ανθρώπους».


ΠΗΓΗ:newsbeast.gr