Κινδυνεύουν οι αδύνατοι άνδρες με κοιλίτσα

Πότε ο καρδιαγγειακός κίνδυνος για έναν άνδρα είναι υψηλός, ακόμη και αν το βάρος του δεν είναι αυξημένο
Η αναλογία μέσης-ύψους – δηλαδή η περίμετρος της μέσης σε σχέση με το ύψος – φαίνεται να παίζει ρόλο στις καρδιαγγειακές παθήσεις σύμφωνα με νέα μελέτη που διεξήχθη από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο και δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports.

Σύμφωνα με τον Vitor Engracia Valenti, τον κύριο ερευνητή της μελέτης,  η εν λόγω αναλογία είναι ένας ακριβέστερος προγνωστικός δείκτης καρδιαγγειακού κινδύνου από τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), τον επικρατών δείκτη μέτρησης σωματικού βάρους.

Οι ερευνητές διερεύνησαν περισσότερο αυτή την υπόθεση αναλύοντας την ταχύτητα αποκατάστασης του καρδιακού παλμού μετά από αεροβική άσκηση σε υγιείς άνδρες με διαφορετική αναλογία μέσης – ύψους (WSR). Για αυτό το σκοπό 52 άτομα ηλικίας  18-30 ετών χωρίστηκαν σε ομάδες σύμφωνα με το WSR: Από 0,40-0,449 από 0,45 μέχρι 0,499 και από 0,50 μέχρι 0,56.

Οι συμμετέχοντες εξετάστηκαν δύο ξεχωριστές ημέρες μεταξύ των οποίων μεσολάβησαν 48 ώρες. Την πρώτη μέρα έμειναν καθισμένοι και σε ηρεμία για 15 λεπτά και ακολούθως πραγματοποίησαν μία δοκιμή μέγιστης προσπάθειας σε ένα διάδρομο γυμναστικής. Μετά από αυτή την περίοδο αερόβιας άσκησης παρέμειναν όρθιοι και σε ηρεμία για τρία λεπτά και ακολούθως κάθισαν για τα επόμενα 57 λεπτά, αθροίζοντας μία ώρα ξεκούρασης από την άσκηση.

Αυτή η εξέταση απέδειξε ότι όλοι οι συμμετέχοντες ήταν σωματικά δραστήριοι χωρίς όμως τη φυσική κατάσταση αθλητή.

Τη δεύτερη ημέρα μετά από προθέρμανση πέντε λεπτών έτρεξαν στο 60% των δυνατοτήτων τους για 25 λεπτά. Ο καρδιακός τους ρυθμός και η μεταβολή του μετρήθηκαν ενώ ήταν σε ηρεμία και έξι φορές κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάκαμψης για να εκτιμηθεί η ταχύτητα με την οποία επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα μετά από σωματική δραστηριότητα.

«Ο χρόνος αποκατάστασης του καρδιακού ρυθμού είναι ένας καλός δείκτης για τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών αμέσως μετά την αερόβια άσκηση», ανέφερε ο Δρ. Valenti προσθέτοντας πως «αν ο καρδιακός ρυθμός χρειαστεί περισσότερο χρόνο να επανέλθει τότε αυτό καταδεικνύει ότι το άτομο διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης καρδιαγγειακής πάθησης».

Η ανάλυση των μετρήσεων έδειξε ότι ανάκαμψη διήρκεσε περισσότερο στους άνδρες με  υψηλό WSR, τόσο μετά από τη δοκιμή μέγιστης προσπάθειας όσο και μετά από τη μέτρια αεροβική άσκηση.

«Διαπιστώσαμε ότι άτομα με φυσιολογικό σωματικό βάρος, με σωματική δραστηριότητα και χωρίς ιστορικό μεταβολικών ή καρδιαγγειακών παθήσεων αλλά με υψηλή αναλογία μέσης-ύψους ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν καρδιαγγειακές παθήσεις συγκριτικά με άτομα που είχαν λιγότερο λίπος συσσωρευμένο στην μέση», δήλωσε ο Vitor Engracia Valenti.

ΠΗΓΗ:ygeiamou.gr