Τα λόμπι και το πατάρι της ψαροταβέρνας

Μια από τις μεγαλύτερες αρετές στο χώρο των δημοσιο-γράφων και των δημοσιο-λόγων είναι αυτή της γενναιότητας να αποδέχεσαι μια αστοχία, μια αδικία σε κάποια κρίση, η αναδιατύπωση μιας άποψης που η ισχύς της βρέθηκε σε αδιέξοδο από τη δυναμική του αντεπιχειρήματος. Δεν είναι ντροπή, δεν είναι έγκλημα, αντιθέτως είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσει μια συζήτηση και να συνεχιστεί χωρίς να βαλτώσει στις περιχαρακώσεις της.

Επικροτούμε και συγχαίρουμε συνεπώς την αναδιατύπωση του εξωφρενικού για τα δεδομένα της Κορίνθου θεωρήματος των "ελίτ" και τη μετεξέλιξη που προσφάτως έγινε από "ελίτ" σε "λόμπι".

Ας δούμε τον ορισμό όπως αυτός δίνεται στο διαδίκτυο, χωρίς να μπούμε σε πιο βαθιά νερά ορισμών που μπορούν να αντληθούν από βιβλία και έγκριτους επιστήμονες :

Η ομάδα πίεσης ή Λόμπι είναι μια ομάδα προσώπων που προσπαθεί να επηρεάσει τα όργανα της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, επιδιώκοντας την πιο συμφέρουσα για τα μέλη της, ή και για το κοινωνικό σύνολο, απόφαση ή λύση. Ως ομάδα πίεσης κατά τον Σβάρτσενμπεργκ ορίζεται: «μια οργάνωση που δημιουργήθηκε με σκοπό την υπεράσπιση συμφερόντων και που ασκεί πίεση στις δημόσιες αρχές για να τους αποσπάσει αποφάσεις σύμφωνες με συγκεκριμένα συμφέροντα».

Διαπιστώνουμε στον ορισμό την κομβική θέση της λέξης "συμφέροντα". Είναι το θεμέλιο και το υπομόχλιο όλου του λεκτικού κατασκευάσματος που αποδίδει το νόημα του όρου.

Για όσα γράφτηκαν περί "ελίτ" δεν θα κάνουμε κανένα σχόλιο, είπαμε ότι τα γράψαμε και ξοφλήσαμε, δεν θα επανέλθουμε. Έτσι και αλλιώς, όλοι οι ορισμοί και οι εκδοχές που χρησιμοποιήθηκαν στο κείμενο της αναδιατύπωσης από "ελίτ" σε "λόμπι" δείχνουν ακριβώς γιατί ο όρος "ελίτ" ήταν και αδόκιμος και σχεδόν κωμικός ως υπαρκτή κατάσταση σε έναν τόπο κυριολεκτικά διαλυμένο μετά την πολυετή λαίλαπα που τον διοικεί και τη σπάνια ικανότητα που έχει να διαστρεβλώνει οποιαδήποτε έννοια και λέξη, όπως και να διασύρει οποιονδήποτε δε συμφωνεί μαζί της με τη συνδρομή κάποιων "λόμπι" βεβαίως βεβαίως.

Υποθετικά θα μπορούσαμε εφεξής να ξεκινάμε την κουβέντα από κοινή αφετηρία, έχοντας συμφωνήσει στον όρο "λόμπι", όμως δυστυχώς και εδώ θα θέσουμε αντεπιχείρημα. Όχι γιατί πρέπει σώνει και καλά να το θέσουμε, αλλά γιατί ακόμα και ο όρος "λόμπι" είναι εξαιρετικά επιεικής και τιμητικός για αυτό που πραγματικά υπάρχει και σοβεί στο παρασκήνιο του Δήμου Κορινθίων.

Πράγματι τα "λόμπι" δημιουργούνται και στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους επηρεάζοντας καταστάσεις και ασκώντας πίεση είτε σε υψηλό, είτε σε χαμηλό επίπεδο κάθε διάστασης (οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, πνευματικής).

Δείτε όμως κάποια βασικά στοιχεία.

Πρώτον, τα λόμπι συχνά ενδιαφέρονται πέρα από τα ιδιοτελή τους συμφέροντα και για την προαγωγή του επιπέδου του κοινωνικού συνόλου. Και ενδιαφέρονται γιατί αυτή ακριβώς η προαγωγή τους δίνει νομιμοποιητική βάση και ηθικό πλεονέκτημα έναντι ας πούμε μιας "συμμορίας". Γι' αυτό δεν θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ως "λόμπι" το ναζιστικό κατασκεύασμα του δεκανέα Χίτλερ την περίοδο της Βαϊμάρης, ούτε θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει "λόμπι" τους προνομιούχους της Σοβιετίας που ορίστηκαν ιστορικά ως "νομενκλατούρα" και όχι "σοβιετικά λόμπι". Εν ολίγοις, ο όρος "λόμπι" δεν μπορεί να συνδεθεί με κάποιο είδος ολέθρου ή ερέβους και ως εκ τούτου θεωρείται πιο ήπιος.

Δεύτερον, τα λόμπι ασκούν πίεση, διαμορφώνουν συνθήκες, ζυμώνουν την ίδια την κοινωνία μέσα από μια συνεχή διαδικασία ανατροφοδότησης, διαμόρφωσης αντιλήψεων και κουλτούρας, ανάδειξης νέων παιχτών, αναδιανομής, ανακατανομής και παροχής παραθύρων ευκαιρίας. Τα λόμπι δεν είναι ολοκληρωτικοί οργανισμοί επίμονης και ανελαστικής εμμονής στους ίδιους και τους ίδιους. Η κυκλικότητα και η ανακατάταξη είναι ακριβώς οι αρχές που διατηρούν και συντηρούν την ισχύ και την ύπαρξη τους.

Πάμε λοιπόν στην Κόρινθο.

Υπάρχουν λόμπι στην Κόρινθο ;

Αν το πιάσουμε από το πάτωμα, πράγματι υπάρχουν ομάδες συμφερόντων. Τι ομάδες όμως είναι αυτές ; Μήπως πρόκειται για φαταούλες, εμμονικούς καρεκλοκένταυρους και εξουσιολάγνους που δεν βλέπουν τίποτα άλλο μπροστά τους από την προσωπική τους αποθέωση, την ομφαλοσκοπική τους αντίληψη και αποκλειστικά τον αυτοαναφορικό αυνανισμό τους ; Μπορεί να χαρακτηριστεί ως "λόμπι" μια χούφτα ανθρώπων που θεωρεί αποκλειστικό της προνόμιο τη διοίκηση, την εξουσία, τα αξιώματα, τις θέσεις ευθύνης ; Που μόνο αυτή η χούφτα "ξέρει τη δουλειά" ;

Πάμε λίγο παραπέρα. Είναι "λόμπι" η παρέα στο πατάρι μιας ψαροταβέρνας που μεταξύ ούζου και μεζέδων, βιάζοντας κάθε ίχνος ορθολογισμού επιχαίρει επειδή καταφέρνει να ισοπεδώνει τη λογική και να εκτελεί προσωπικότητες επειδή ακριβώς αντιλαμβάνεται και δέχεται ότι η ίδια ακόμα και ως σύνολο είναι υποδεέστερη ;

Είναι "λόμπι" μια παρέα που θέλει να διατηρεί την υπόλοιπη κοινωνία σε κατάσταση πολύ χαμηλότερη για να "ψηλώνει" η ίδια ; Που καβλώνει επειδή οι περισσότεροι άλλοι δεν μπορούν να δαπανήσουν και η ίδια αρέσκεται στο να κουνάει τα πούρα στις μούρες της "πλέμπας", να αναποδογυρίζει τραπέζια και να γυρνοβολάει όλη μέρα και νύχτα στους καφενέδες ; Έχετε δει ποτέ κανένα πραγματικό "λόμπι" να έχει τέτοια συμπεριφορά και τέτοια ανάγκη κομπλεξικής επιδειξιομανίας που ξεπερνά ακόμα και τα κουδούνια που ανεμίζουν τις δίμετρες μπουκάλες των Belvedere στα κατά τόπους πανάκριβα τουριστικά θέρετρα ;

Είναι "λόμπι" οι εκτελεστές χαρακτήρων και η οργανωμένη σε βαθμό "μαφίας" εξαφάνιση αντιφρονούντων μέχρι τελικής τους εξαΰλωσης ; Ο τελευταίος που το επιχείρησε αυτό στα πολιτικά πράγματα του ευρύτερου τόπου μας έχετε δει ότι έφτασε πλέον να τους έχει όλους απέναντι και μάλιστα φανατικά. Ποτέ, κανένα σοβαρό "λόμπι" δεν φέρεται με όρους απόλυτου συγκεντρωτισμού και ολοκληρωτισμού. Πάντα φροντίζει να υφίσταται μια αντίρροπη τάση γιατί είναι ακριβώς εκείνη που επιβεβαιώνει την υπεροπλία του.

Είναι "λόμπι" οι ανεμοδούρες που αλλάζουν συμφωνίες και με δόλιο τρόπο δεν τηρούν το λόγο τους προκειμένου να υπηρετήσουν το ιδιοτελές τους συμφέρον ; Ακόμα και οι πειρατές έχουν έναν κώδικα που τηρούν απαρέγκλιτα. Η τιμή του "λόγου" που λέμε. Το "παντελόνι". Έχετε δει ποτέ κανένα σοβαρό "λόμπι" με ζαρτιέρες ή με τύπους που τους παίρνει ο άνεμος ;

Τελικά, τι το "μεταπρατικό" υπάρχει σε μεθόδους ομηρίας, εκβιασμών, οικονομικών εξαρτήσεων ή εξαθλίωσης και πλήρους πειθήνιας χειραγώγησης μεγάλου μέρους πολιτών και κυρίως της γνώμης τους που καταλήγουν τυφλοί ακόλουθοι μιας παροδικά ισχυρής παρέας ; Τα πραγματικά "λόμπι" ξέρουν ότι αυτούς που έχουν αγοράσει σήμερα, κάποιος άλλος μπορεί να τους "αγοράσει" αύριο λίγο ακριβότερα. Στην Κόρινθο το παράδειγμα τρέχει αυτή την περίοδο. Δείτε κάποιους ταλαίπωρους, φτωχούς πολίτες που αποθέωναν τον "κολλητό" τους Αλέκο και τον σήκωναν στα χέρια, πως άλλαξαν μέσα σε μια νύχτα και τι δηλώνουν ακόμα και στις κάμερες των ΜΜΕ.

Ας μην μπερδεύουμε τα "λόμπι" με το πατάρι μιας ψαροταβέρνας. Είπαμε, ναι. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Το πως λέγεται αυτό, με ποιο τρόπο δραστηριοποιείται, πως συμπεριφέρεται και τι απεργάζεται στην Κόρινθο, θα τα αναλύσουμε όλα. Καιρό έχουμε μέχρι τις εκλογές.

Για την ώρα εκφράζουμε το θαυμασμό και την επιδοκιμασία μας στην αναδιατύπωση που γενναία έγινε και επιτρέπει τη συνέχιση της κουβέντας.


Diogenis-press


ΚΡΖ