Λουτράκι:Πλήθος κόσμου έδωσαν το παρών στην πολιτική κηδεία του Αριστείδη Ζερβού

Σήμερα 17/9/18 αποχαιρετήσαμε τον σύντροφο μας Αριστείδη Ζερβό. Η πολιτική του κηδεία έγινε στο νεκροταφείο Λουτρακίου όπου παρευρέθηκε πλήθος κόσμου για το τελευταίο αντίο. Παρευρέθη αντιπροσωπεία της ΚΕ με επικεφαλή το μέλος του ΠΓ Λουΐζα Ράζου. Τον επικήδειο λόγο εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου και της Τομεακής Επιτροπής Κορινθίας του ΚΚΕ έκανε ο σ. Λάμπας Γιώργος μέλος του Γραφείου Περιοχής. Στον λόγο του τόνισε:

΄΄ Στα 100 χρόνια του ΚΚΕ χαιρετάμε τον σ. Αριστείδη, χαιρετάμε όλους τους αλύγιστους της ταξικής πάλης.

Ο δρόμος που ακολούθησαν είναι δρόμος ανηφορικός, κακοτράχαλος, δύσκολος.

Είναι ο δρόμος της ρήξης, της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις ενώσεις τους.

Είναι όμως μονόδρομος προκειμένου οι νέες γενιές των εργαζομένων, των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων να ζήσουν ένα μέλλον στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων.

Αυτό το δρόμο βαδίζει το ΚΚΕ, με στόχο να τον ανέβει μέχρι το τέλος.΄΄

Ο Αριστείδης Ζερβός του Δημήτριου και της Αικατερίνης ήταν γεννημένος το 1924 στην Περαχώρα Κορινθίας όπου τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο.

Οι γονείς του ήταν αγρότες και είχε αλλά τέσσερα αδέλφια.

Ολόκληρη η οικογένεια του είχε προσφορά στην Αντίσταση και στον ΔΣΕ. Υπέστησαν διώξεις και φυλακίσεις από το αστικό

κράτος και δυο αδελφοί του έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα σαν μαχητές του ΔΣΕ.

Ο σ. Αριστείδης προσχώρησε στο κίνημα και τους αγώνες του λαού μας το 1942 ως μέλος της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ.

Το 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ ιδιότητα που διατήρησε με κάθε κόστος για 74 ολόκληρα χρόνια μέχρι την τελευταία του πνοή.

Μετά την απελευθέρωση καθοδηγεί την ΕΠΟΝ στο χωριό του και είναι σύνδεσμος με διωκόμενους στην περιοχή. Το 1946 παρουσιάζεται κληρωτός στον αστικό στρατό, υπηρετεί 3 μήνες και διώκετε ως ανεπιθύμητος.

Το 1947 διώκετε για την δράση του με ψευδείς κατηγορίες και δικάζεται ερήμην σε θάνατο, γι αυτό αναγκάζεται να βγει στην παρανομία.

Αρχές του 1948 βγαίνει στο βουνό μαζί με τα δυο του αδέλφια και συνδέεται με τμήμα του ΔΣΕ στον Ελικώνα.

Εντάσσεται στη δύναμη του 2ου Τάγματος της 126 Ταξιαρχίας και στα τέλη του Γενάρη του 1948 παίρνει μέρος, στην σημαντική επιχείρηση διείσδυσης στην Αττική, όπου ο ΔΣΕ φτάνει 20 χλμ από την Αθηνά προκαλώντας αναταραχή στην αστική κυβέρνηση.

Μετά την διάλυση του τμήματος του γύρω στα τέλη Μαρτίου του 1948 συνελήφθη, πέρασε στρατοδικείο και δικάστηκε σε 20 χρόνια.

Φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Γυάρο, στην Πάτρα, στην Ακροναυπλία, στην Αίγινα, στα Καμένα Βούρλα, στις φυλακές Αβέρωφ, και αποφυλακίζεται λόγο προβλημάτων υγείας το 1961.

Στερείται τα πολιτικά του δικαιώματα για 5 χρόνια και επίσης για 5 χρόνια δίνει παρόν κάθε εβδομάδα στο αστυνομικό τμήμα

Λουτρακίου και η έξοδος του από την περιοχή γίνεται με άδεια τη αστυνομίας.

0 σ. Αριστείδης παρά τις διώξεις δεν κάμπτετε, παραμένει σταθερός και συνεπείς στην δουλειά του Κόμματος, αμέσως μετά με την αποφυλάκιση του εκλέγετε μέλος του Νομαρχιακού Γραφείου Κορινθίας του Κόμματος Γραμματέας Αχτιδικής Επιτροπής Λουτρακίου και καθοδηγητής της ΕΔΑ Λουτρακίου.

Η ασφάλεια τον παρακολουθεί καθημερινά, τα επόμενα χρόνια τον συλλαμβάνει δυο φορές και τον ξυλοκοπεί.

Το 1967 η χούντα τον εξορίζει στη Γυάρο για ενάμισι χρόνο. Αποφυλακίζεται λόγο της κακής κατάστασης της υγείας του και δίνει παρών στην αστυνομία μέχρι την αστική μεταπολίτευση.

Το διάστημα μέχρι την ανατροπή της χούντας διατηρεί επαφή με φίλους και επιρροές του Κόμματος, κατά τη μεταπολίτευση με την καθοδήγηση του κόμματος συμβάλει στην ανασυγκρότηση των ΚΟΒ της Περαχώρας και του Λουτρακίου.

Τα επόμενα χρόνια αναλαμβάνει χρεώσεις στα κομματικά όργανα του νομού και σύγχρονος έχει συνδικαλιστική δράση στο σωματείο οικοδόμων που διατελέσει πρόεδρος και στο Εργατικό Κέντρο Λουτρακίου-Περαχώρας.

Στη συνέχεια δραστηριοποιείται στο σωματείο των συνταξιούχων και στο παράρτημα ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Όπως γράφει ο ίδιος στο βιογραφικό σημείωμα που δίνει πριν την διάσπαση του Κόμματος :

«όλο αυτό το διάστημα πάλεψα για την υλοποίηση των αποφάσεων του Κόμματος και θα συνεχίσω με την ίδια αφοσίωση όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου»

πράγμα που το κάνει πράξη κρατώντας αταλάντευτη στάση υπερασπίζοντας τη μαρξιστική – λενινιστική ιδεολογία και τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ την περίοδο της αποχώρησης των αναθεωρητών και της προσπάθειας να το διαλύσουν το ΚΚΕ στα δύσκολα χρόνια των αντεπαναστατικών ανατροπών του σοσιαλισμού.

Τομεακή Επιτροπή Κορινθίας του ΚΚΕ