Περσία – Κορινθία ένα μετάλλιο δρόμος…

Η Βικτώρια Ζάρρου από το Ξυλόκαστρο, ήρθε πρώτη στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Βιολογίας 2018 και γράφει τις εμπειρίες της από τη Διεθνή Ολυμπιάδα Βιολογίας (International Biology Olympiad, IBO), που φέτος έγινε στην Τεχεράνη.

Ιδιαίτερα χαρούμενος αισθάνομαι πάντα, όταν μου δίνετε η ευκαιρία να δημοσιεύω στο ιστολόγιο και στην έντυπη εφημερίδα «Ενημέρωση της Περ. της Πελοποννήσου» ιστορίες και γεγονότα από ανθρώπους, που δεν είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό, και όμως καταφέρνουν να διηγηθούν τις προσωπικές τους ιστορίες, είτε μέσω των επιτυχιών τους, είτε γιατί πολύ απλά αλλάζουν ή ευελπιστώ ότι θα αλλάξουν την ζωή μας στο μέλλον.

Η σημερινή ιστορία ξεκινάει για την Βικτώρια Ζάρρου από το Ξυλόκαστρο και φτάνει στην μαγευτική Περσία στην Τεχεράνη. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να προβλέψω αν η μελλοντική φοιτήτρια της Ιατρικής κάποια στιγμή απορροφηθεί από το υπάρχον καλοδιατηρημένο, ευέλικτο σύστημα και τυχοδιωκτισμού της Νεοελληνικής μιζέριας ή ότι δεν θα είναι άλλο ένα γρανάζι σε κάποια πόλη του εξωτερικού. Στο καυτό θέμα της μετανάστευσης θα δανειστώ τους στίχους του Πέρση ποιητή (Φερεϋντούν Φαριάντ). «Πατρίδα μου είναι ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο, χωρίς πύλη. Μπαίνω απ’ τον αέρα.»

Της Βικτώριας Ζάρρου

Από τη στιγμή που έμαθα τα αποτελέσματα του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Βιολογίας και συνειδητοποίησα τι σημαίνει αυτή η διάκριση, μια φράση χαράχθηκε στο μυαλό μου. «Εμπειρία ζωής»! Ένα εισιτήριο για την 29η Διεθνή Ολυμπιάδα, μία εβδομάδα στην Τεχεράνη στο Ιράν, μαζί με παιδιά από όλο τον κόσμο! Ένιωθα ασύγκριτη ευτυχία και φυσικά μεγάλη ανυπομονησία. Είχε ήδη ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση.

Η ξεχωριστή εμπειρία που περίμενα αγωνιωδώς, ξεκίνησε τελικά νωρίτερα από το ταξίδι. Έχοντας πια απελευθερωθεί από το βάρος των Πανελλαδικών εξετάσεων, ήταν ώρα να προετοιμαστούμε για τις επόμενές μας εξετάσεις. Έτσι, μαζί με τον Αριστοτέλη Αναστόπουλο, τον Αχιλλέα Ελευθεράκη και την Πετρούλα Λεβεντάκη, επίσης διακριθέντες στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό, αφεθήκαμε στα χέρια ικανότατων επιστημόνων στο τμήμα Βιολογίας του ΕΚΠΑ, αλλά και στο Ίδρυμα ΙατροΒιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (ΙΙΒΕΑΑ), οι οποίοι μας προσέφεραν με αξιοθαύμαστη διάθεση πολύτιμες γνώσεις. Περάσαμε με αυτόν τον τρόπο δύο εβδομάδες, κατά τις οποίες πασχίσαμε να καλύψουμε – σε όποιο βαθμό είναι δυνατόν –  τις ανεπάρκειες του ελληνικού συστήματος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στον τομέα της Βιολογίας, κυρίως στο εργαστηριακό μέρος, αλλά και στο θεωρητικό.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιμόρφωσής μας στην Αθήνα, βρίσκονταν δίπλα μας ως ακούραστοι δάσκαλοι, σύμβουλοι και φίλοι, ο Ασημάκης Ταλαμάγκας (Βιολόγος-Εκπ., Εκπ. Καίσαρη) και η  Δρ. Ελευθερία Κραββαρίτη (ΕΔΙΠ, Τμ. Βιολογίας ΕΚΠΑ), οι οποίοι συμμετείχαν επίσης στην ΙΒΟ ως συνοδοί καθηγητές. Εμείς οι έξι αποτελούσαμε την εθνική αποστολή που θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα στην Τεχεράνη.

Η περιπέτειά μας στην Περσία ξεκίνησε την Κυριακή 15 Ιουλίου. Ήταν γεμάτη με χαρές, συγκινήσεις και… πολιτισμικά σοκ! Το Ιράν είναι μια πολύ όμορφη χώρα, αλλά με πολλούς περιορισμούς, ακόμα και για τους επισκέπτες. Για παράδειγμα, όλες οι γυναίκες πρέπει να φορούν εκτός της κατοικίας τους (στην περίπτωσή μας εκτός του δωματίου του ξενοδοχείου) μια μαντίλα (hijab). Υπάρχουν κι άλλοι κανόνες ένδυσης και για τα δύο φύλα, κανόνες συμπεριφοράς (απρεπής θεωρείται π.χ. ο χορός, η χειραψία μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου κ.ά.) και απαγορεύσεις (π.χ. όλα τα αλκοολούχα ποτά είναι απαγορευμένα). Όλα αυτά μας φάνηκαν πρωτόγνωρα, αλλά προσέδωσαν ένα ιδιαίτερο χρώμα στα βιώματά μας.

Είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε ακόμα πιο κοντά με την κουλτούρα της χώρας, αφού παρακολουθήσαμε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, επισκεφτήκαμε μουσεία, παζάρια και άλλα αξιοθέατα στην Τεχεράνη. Φυσικά, γνωρίσαμε και πολλούς ντόπιους, ιδιαίτερα νέους, που μας έδειξαν τον κόσμο τους από την δική τους οπτική γωνία. Παρά τον γενικό συντηρητισμό που επικρατεί λόγω της πληθώρας κανόνων, η νεολαία φαίνεται ανοιχτόμυαλη και προοδευτική στην πλειονότητά της, γεγονός που μας εξέπληξε ευχάριστα και μας γέμισε αισιοδοξία.

Όσον αφορά τις εξετάσεις, αυτές διήρκησαν δύο ημέρες. Μία ήταν αφιερωμένη στα εργαστήρια Βιοχημείας & Μοριακής Βιολογίας, Εξέλιξης, Βοτανικής και Ζωολογίας, ενώ η άλλη στις θεωρητικές εξετάσεις. Αν και κάθε χώρα αποτελεί μια εθνική αποστολή, ο διαγωνισμός είναι ατομικός. Όπως ήταν λογικό, το επίπεδο ήταν ιδιαίτερα ανεβασμένο, όπως ακριβώς αναμενόταν, δεδομένου ότι πρόκειται για την Διεθνή Ολυμπιάδα Βιολογίας. Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική αποστολή κατάφερε να διακριθεί για άλλη μία φορά, κατακτώντας τρία χάλκινα μετάλλια και μία εύφημο μνεία (έπαινο). Έτσι, η Ελλάδα μετράει 13 χάλκινα μετάλλια και 7 εύφημες μνείες, στα 13 χρόνια που συμμετέχει στην ΙΒΟ.

Έχοντας κατά νου τις υστερήσεις μας ως μαθητές Βιολογίας σε σχέση με τα εκπαιδευτικά συστήματα ανά τον κόσμο, μπορεί κανείς εύκολα να συνειδητοποιήσει ότι ένας τέτοιος απολογισμός συνιστά αξιοσημείωτο κατόρθωμα για την χώρα μας. Κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, εκτός του επιστημονικού προσωπικού που προανέφερα και στους καθηγητές που διδάσκουν Βιολογία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που παρ’ όλες τις ελλείψεις κάνουν εξαιρετική δουλειά και μας μεταδίδουν εκτός από τις γνώσεις και την αγάπη τους για τη Βιολογία.  Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι και οι τέσσερις μαθητές που συμμετείχαμε φέτος στην Ολυμπιάδα, προερχόμαστε από δημόσια επαρχιακά σχολεία.  Αν οι εκπαιδευτικοί μας είχαν περισσότερα μέσα και αν δίναμε γενικά σαν χώρα περισσότερη βάση στην παιδεία, σίγουρα όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Και όχι μόνο στους διεθνείς διαγωνισμούς, αλλά σε όλα τα επίπεδα.

Για να επιστρέψω όμως σ’ αυτό το ωραίο ταξίδι στην Περσία, νομίζω ότι το μεγαλύτερο κέρδος για μένα προσωπικά ήταν οι γνωριμίες που έκανα εκεί. Στην φετινή ΙΒΟ συμμετείχαμε 270 διαγωνιζόμενοι από 71 χώρες. Μιλήσαμε με παιδιά από κάθε μεριά του κόσμου, τόσο διαφορετικά με εμάς, αλλά συνάμα τόσο ίδια. Μοιραζόμασταν το ίδιο πάθος για τη Βιολογία, καταρχάς, αλλά και όλες τις ανησυχίες, τα όνειρα και τα συναισθήματα που έχει κάθε νέος. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο να δεθούμε και να δημιουργήσουμε πολλές φιλίες. Έτσι, με ένα πολύ ευχάριστο κλίμα κύλισε η εβδομάδα μας στην ΙΒΟ 2018.

Συνολικά, η διαμονή μας στο Ιράν είχε λίγο από όλα: άγχος και αγωνία για τις εξετάσεις, εκπλήξεις και περιέργεια για την περσική κουλτούρα, χαρές και διασκέδαση με τους καινούριους μας φίλους. Όλοι φύγαμε από εκεί με ένα μεγάλο χαμόγελο, αλλά και με μία πίκρα, που θα αφήναμε πίσω μας αυτήν τη φανταστική εβδομάδα. Ήταν όντως εμπειρία ζωής…

Επιμέλεια Μηνάς Π.

ΠΗΓΗ:.enpel.gr