Είχα καιρό να σε δω. Είχες καιρό να με δεις. Βγήκαμε. Μιλήσαμε. Οι κουβέντες μας λίγες και κοφτές. Η σιωπή κάπου-κάπου έκανε την εμφάνισή της. Προσπαθούσαμε να την αποφύγουμε, αλλά μάταια. Τα μάτια μας, όμως, εκείνο το βράδυ είχαν γράψει ολόκληρη ιστορία. Σε κοίταζα με θράσος. Με κοίταζες με περιέργεια. Λες και με γνώριζες για πρώτη φορά. Όταν κοιταχτήκαμε, το ξέρω, κι οι δυο νιώσαμε κάτι.
Μήνες μετά. Πάλι είχα καιρό να σε δω και να με δεις. Ναι. Και πάλι βγήκαμε. Ναι. Και πάλι μιλήσαμε. Ναι. Και σε κοίταξα. Ναι. Και με κοίταξες. Στο ίδιο έργο πάλι θεατές. Άρχισα να βαριέμαι, ήθελα να φύγω, αλλά κάθισα. Κάτι μου έλεγε ότι αυτή τη φορά κάτι θα είναι διαφορετικό. Περίμενα. Τζίφος. Με συνόδευσες μέχρι το σπίτι μου. Αποχαιρετιστήκαμε, αλλά κανένας δεν έφυγε.
Ήμασταν δίπλα-δίπλα, κοιταζόμασταν με τα μάτια ορθάνοιχτα, η ένταση μεγάλη. Εσύ έβλεπες την αλήθεια μέσα μου. Κι εγώ την αλήθεια μέσα σου. Τα μάτια μίλησαν. Και; Δε μίλησαν, όμως, τα στόματα. Το μόνο που συγκράτησα από όλα όσα είπαμε ήταν αυτό: «Κάποια στιγμή, όταν έρθει αυτή η στιγμή, θα μιλήσω».
Όταν τα σκέφτομαι αυτά αναρωτιέμαι. Έχουν περάσει τόσα βράδια με τόσες αθώες ματιές, άραγε, τα μάτια λένε την αλήθεια ή μήπως τα πιο μεγάλα ψέματα δίνουν την παράστασή τους μπροστά μας; Σύμφωνα με έρευνες, το 93% της επικοινωνίας είναι μη λεκτική. Τα μάτια ίσως είναι πολύ πιο ισχυρά από οποιαδήποτε γλώσσα. Στην ταινία «Scarface» ο χαρακτήρας του Αλ Πατσίνο δηλώνει: «The eyes, Chico. They never lie».
Οι άνθρωποι κάνουν χρήση της επικοινωνίας με τα μάτια πολλές φορές μέσα στην καθημερινότητά τους. Σε συνεντεύξεις για δουλειά, όταν είναι τσιμπημένοι με κάποιο πρόσωπο, όταν ψάχνουν απαντήσεις και συμμάχους. Παρ’ όλα αυτά, συχνά τους συμβουλεύουν να μην κοιτάζουν επίμονα, καθώς η οπτική επαφή αποκαλύπτει πολύ περισσότερα απ’ τα λόγια. Ίσως πρόκειται για μια καλά καμουφλαρισμένη αλήθεια;
Κι υπάρχουν και τόσες περιπτώσεις, που ένα άτομο που φαινομενικά να σε λατρεύει, σε αφήνει απ’ τη μία στιγμή στην άλλη παρέα με τον παράπονο, την προδοσία την απογοήτευση. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες, που τον κοίταζες στα μάτια και σου έλεγε «σ’ αγαπώ», σου συνέτριψε την καρδιά. Όλες οι στιγμές ήταν ένα ψέμα. Και τι απομένει; Ένα δάκρυ, ψίχουλα αλήθειας και κολλημένη στο νου σου η εικόνα των ματιών του.
Συγγνώμη, Chico, αλλά αν ο άνθρωπος ζει μέσα στο ψέμα, τότε μη σου φανεί περίεργο αν και τα μάτια του λένε ψέματα.
Τα μάτια δε λένε ούτε αλήθειες ούτε ψέματα. Τα μάτια, λένε, είναι ο καθρέφτης της ψυχής κάποιου. Εγώ λέω ότι τα μάτια του άλλου είναι ο καθρέφτης της δικής σου ψυχής. Βλέπεις αυτό που θέλεις να δεις. Θες την αλήθεια, θα την έχεις. Θες το παραμύθι, θα το έχεις. Μόνο κοίταξε να επιλέξεις αυτό που σε συμφέρει, μπορεί να είναι πικρό, μπορεί να είναι καλό, αλλά στο κάτω-κάτω εσύ το αποφασίζεις. Μην αφήσεις την οφθαλμαπάτη να σε παρασύρει.
Ημέρα Χ. Μήνας Χ. Έτος Χ. Δεν ξέρω πόσος καιρός θα περάσει, αλλά περιμένω αυτή τη στιγμή. Τη στιγμή που θα μιλήσεις. Τη στιγμή που τα λόγια θα μιλήσουν για τα μάτια. Τη στιγμή που το παιχνίδι θα έχει τελειώσει. Τη στιγμή που θα είμαστε ο ένας απέναντι απ’ τον άλλο και θα μιλήσουμε, χωρίς υπεκφυγές κι οφθαλμαπάτες.
-Και μετά από όλο αυτό;
-Μην ανησυχείς. Ξέρουν τα μάτια τη συνέχεια.
Συντάκτης: Ελένη Κορομβόκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου