Ο ανηφορικός δρόμος προς το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό

Αν αυτή πρόκειται να είναι η πρώτη φορά που το παιδί σας θα πάει στο «υποχρεωτικό» σχολείο, το πιθανότερο είναι, ότι ήδη αγχώνεστε με το τι θα αντιμετωπίσει εκεί, τόσο ως προς τις κοινωνικές του συναναστροφές όσο και προς τα μαθήματα. Μέσα από την πείρα και τις εμπειρίες της ως μαμά, εκπαιδευτικός και παιγνιοθεραπεύτρια, η κ. Κατερίνα Ανδρικοπούλου (*), εξηγεί τι πρέπει να κάνετε, για να αντιμετωπίσετε την κατάσταση ψύχραιμα και θετικά:

Η περίοδος των εγγραφών στα Νηπιαγωγεία και Δημοτικά είναι μια πολύ αγχωτική περίοδος για πολλούς γονείς. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το πρώτο τους παιδί. Αυτός ο ανηφορικός δρόμος από τον παιδικό σταθμό στο Νηπιαγωγείο και από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό φέρνει μια έντονη αναστάτωση, μια ταχυπαλμία, μια εφίδρωση των χεριών και μια έντονη ανησυχία/αναστάτωση για το άγνωστο Σχολείο, τους άγνωστους εκπαιδευτικούς. Αυτό το μεγάλο Σχολείο, με τα πολλά δυνητικά «άγρια» παιδιά κλέβει τον ύπνο πολλών μαμάδων τις νύχτες. Μια μαμά με ρωτάει ανήσυχη «Το δικό μου παιδί τι θα κάνει; Θα το φάνε λάχανο...» - «Τι θα κάνει με το διάβασμα; Θα τα καταφέρει;».

Μια μαμά πάλι μου λέει «Πήγα στο βιβλιοπωλείο και αγόρασα όλα τα βιβλία του Δημοτικού. Θέλω να δω τι θα τους κάνουν. Θέλω να έχω τον έλεγχο της κατάστασης!»

«Όπως τα πήρες να τα πας πίσω», της λέω γελώντας. «Χρησιμοποίησε τα λεφτά να πάρεις ωραία βιβλία, παραμύθια για το βράδυ. Την κατάσταση δεν μπορείς να την ελέγξεις, δεν πρέπει να την ελέγξεις. Το παιδί σου μεγαλώνει.»

Σημαντικό σ’αυτή τη δύσκολη περίοδο της μετάβασης είναι να μην δείχνουμε, μεταδίδουμε το δικό μας άγχος στα παιδιά. Τα παιδιά «μυρίζονται» τα συναισθήματά μας. Αν θεωρούμε, ότι δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε τότε ίσως θα ήταν προτιμότερο να αναλάβει ο πιο «σκληρός» της οικογένειας, για παράδειγμα ο μπαμπάς, αν είναι αυτός, για τις πρώτες μέρες του σχολείου. Τα παιδιά μυρίζονται την αδυναμία μας, ρουφάνε το φόβο μας και μπορεί να δράσουν χειριστικά ή πιο έντονα από το φυσιολογικό.

Πολύ σημαντικό είναι να δείχνουμε εμπιστοσύνη και αγάπη στις δασκάλες των παιδιών μας. Είναι σημαντικό να διαμορφώνεται μια καλή σχέση με τους εκπαιδευτικούς των παιδιών, ιδιαίτερα στις μικρότερες βαθμίδες. Όταν υπάρχει μια γέφυρα μεταξύ σπιτιού και σχολείου, τότε το παιδί νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και χαρά. Αν εμείς οι ίδιοι ενθαρρύνουμε και δείχνουμε εμπιστοσύνη στις δασκάλες των παιδιών μας, χωρίς να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε προβλήματα, γκρίνιες και αντιπάθειες στο δύσκολο έτσι κι αλλιώς έργο τους, τότε όλοι είμαστε ωφελημένοι. Αυτοί τείνουν να κάνουν καλύτερα την δουλειά τους σε ένα περιβάλλον αποδοχής και το παιδί μας μαθαίνει και περνάει όμορφα στο Σχολείο του.

Σε κάποια παιδιά το άγχος του αποχωρισμού είναι πιο έντονο από άλλα. Τα πράγματά είναι αλληλένδετα και όλο αυτό έχει να κάνει με τη φύση του παιδιού, τις εμπειρίες του και πώς χειρίζονται οι γονείς τις διάφορες καταστάσεις.  Ένα παιδί μπορεί να μην είναι έτοιμο να αποχωριστεί τη μητέρα του είτε επειδή δεν είναι ηλικιακά ώριμο, δεν έχει τη συναισθηματική ωριμότητα καθώς πιστεύει, ότι αυτή δεν θα ξαναγυρίσει, ή επειδή δεν έχει ανάλογη εμπειρία. Άν μια μητέρα δεν αφήνει ποτέ το παιδί της σε άλλα συγγενικά πρόσωπα και γενικά δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τους άλλους, τότε λογικά θα είναι και πιο δύσκολη η προσαρμογή του παιδιού της στο Σχολείο.

Τις δύσκολες μέρες της μετάβασης, μιλήστε περισσότερο με το παιδί σας για άσχετα θέματα και αφιερώστε 10 λεπτά καθημερινά για να παίξετε μαζί του. Πετάξτε απλά μια μπάλα στον τοίχο, εκτονωθείτε σε ένα κομμάτι πλαστελίνη, γελάστε, κάντε την ατμόσφαιρα παιχνιδιάρικη, ακούστε ευχάριστη μουσική, χορέψτε, κυλιστείτε, παίξτε πάλη στο πάτωμα. Βάλτε το για ύπνο με χάδια στην πλάτη και ένα νανούρισμα, διαβάστε ένα ωραίο βιβλίο, μείνετε μέχρι να κοιμηθεί.

Φέρτε το παιδί κοντά σας, δώστε αγάπη, ενθάρρυνση, περισσότερη προσοχή, κάντε το να νιώσει σπουδαίο. Προσπαθήστε να μη δείχνετε τον θυμό και την αγανάκτησή σας αν τις πρώτες μέρες κλαίει ή σας ταλαιπωρεί, γιατί δεν θέλει να πάει Σχολείο. Δείξτε δύναμη και υπομονή.  Δώστε χρόνο και χώρο στον εαυτό σας και στο παιδί σας. Δώστε χρόνο! Πάρτε μια βαθιά ανάσα. Σκεφτείτε πως κανένα παιδί δεν έμεινε εκτός υποχρεωτικού Σχολείου. Χαλαρώστε και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους, όπως γίνεται συνήθως.

(*)  Η κ. Κατερίνα Ανδρικοπούλου είναι Certified Play Therapist, Filial Play Mentor, και διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στο Π. Φάληρο, email: k_piona@hotmail.com.

ΠΗΓΗ:.infokids.gr